Günümüzde migren, eskisine oranla daha sık görülmektedir. Bayanlarda görülme sıklığı daha fazladır. Birinci teşhisin konduğu andan itibaren ilaç tedavisine başlanmış olmasına karşın, hastada gözle görülür bir düzgünleşme olmaz ve vakit içinde tekraren tabibe başvurma mecburiliği ortaya çıkar. Çabucak çabucak her müracaatta, bir evvelki kullanılan ilacın ya kendisi değiştirilir ya da dozu arttırılır; lakin, muhakkak bir mühletten sonra bu ilaç değiştirmeler de işe yaramaz hale gelir. Hasta vakitle kısır döngü içine girer. Bu kısır döngülü ömür yıllarca devam eder. Sonuçta hasta da ister istemez; bıkkınlık, ümitsizlik ve belirsizlik hisleri gelişir. Pekala, bu hisleri yalnızca hasta mı yaşar? Ne yazık ki, tıpkı hisleri o hastanın tedavisini üstlenen tabipler de yaşar. Zira, doktor de artık tıkanma noktasına gelmiştir, çaresiz kalmaya başlamıştır ve hastasına tam manasıyla yararlı olamamanın memnuniyetsizliğini yaşamaya başlamıştır.
Gördüğümüz üzere; ne hasta ne de tedaviyi üstlenen ve hastasını düzgünleştirmek için çırpınan doktor şaddır. Zira, biz tabiplerin memnuniyeti ve mesleksel doyum duygusu, hastalarımızı tedavi edebildiğimiz oranda artar. Aksi halde, bizler de motamot hastalarımız üzere mutsuz oluruz. Zira hepimiz insanız ve migren, her hastalıkta olduğu üzere meslek ayırdetmemektedir. Bu nedenle migren; gerek hastayı, gerekse doktoru zora sokan, karşılıklı memnuniyetsizliklere sebep olan ve sabrın sonlarını zorlayan bir hastalıktır.
Migrende akupunktur tedavisini uygularken, asıl maksat kalıcı tedavi sağlamak ve hastayı ilaç bağımlılığından kurtarmaktır. Burada değerli olan; tedavi boyunca son derece sabırlı olmaktır. Zira, hastalık hem kronik bir hastalıktır; hem de beyin, ağrı bilgisini kaydetmiş durumdadır. İşte bu kaidelerde; öncelikle kaydedilmiş olan ağrı bilgisinin, beynin müsaade verdiği yere kadar silinmesine yönelik tedavinin uygulanması çok değerlidir. Tedavinin istikametini ve gidişatını belirleyen kısmı burasıdır.
