Çocuklukla başladığını düşündüğümüz ruh sıhhati aslında bebeğin anne karnından başlayan bir süreçtir. Hamilelikte annenin yaşadığı gerilim ,kullandığı ilaçlar genlerimizden gelen bir ekip faktörler ruh sıhhatimizi etkileyen süreçlerdir. Bakım veren olarak annenin kaygılı olduğu durumlarda yada bakım veremeyeceği yakınları tarafından anlaşılan durumlarda kesinlikle tıbbi ve toplumsal olarak desteklenmesi gerekmektedir.
Özellikle 0 -3 yaş ortası temel muhtaçlıklarının ,sevgi ve inanç hissinin karşılandığı bir devir olması gerekmektedir. Bu periyotta bebeğin inançlı bir bağ kurması için bakım verenin duygusal ve bilişsel durumu kıymet taşımaktadır. Ayrıyeten birden fazla bakım veren yerine yalnızca anne olmadığı yerde tek bir bakım verenle bağ kurması da desteklenmelidir. Bu devirde uyku ,tuvalet ,cinsel,yemek eğitimlerinin bebeğe uygun biçimde verilmesi sağlanmalıdır. Yetişkinlikte görülen bir grup ruhsal şikayetlerin çocukluk travmalarından oluştuğu unutulmamalıdır.
Duygusal gelişimin sağlıklı formda tamamlanabilmesi bebekten beklenen toplumsal maharetlerin gelişmesi için bu devirde anne ve babanın ilgisi, gereksinimlerinin kısa müddette karşılanması ,dokunsal temas kıymet taşımaktadır. Bu devirde 5 yaşına kadar aldıkları itimat ve sevgi ile kendine değer vermeyi ,sosyal alakaları düzenleyebilme ve toplumsal kurallara uyabilme marifetini kazanabilirler.
3-6 yaş ortasında çocuk süratli bir bilişsel ( zihinsel) ,duyusal (psikolojik) ,motor(kas ve hareket )ve lisan (konuşma) tarafından gelişmeye girmekte ve bu devirde gelişimin takip edilerek anne _baba ve öğretmenler tarafından desteklenmesi beklenmektedir. Çocuğun lisan gelişimine, kas gücüne , bilişsel ve duyusal gelişimine yönelik aktiviteler düzenlenerek katkı sağlanmalı çocuğun gereksinimleri göz önüne alınarak eksik olarak gözlemlenen tarafları uzmana danışılarak tamamlanmaya çalışılmalıdır.
Bu devir ayrıyeten kimlik gelişimi istikametinden de değerli olduğu için çocuğun anne yada baba ile ilgisi ayrıyeten anne ve babanın çift ilişkisi çocuğun gelişiminde daha da ehemmiyet kazanmaktadır. Mahremiyet kavramlarının öğretilmesi gereken devirdir.
Bu devirde çocuğa küçük bir erişkin üzere davranmak yerine her çocuğun farklı özellikleri ve ihtiyaçları olduğu hatırlanmalıdır.
6-9 Yaş okula başlama ile birlikte yeni toplumsal etrafa ahenk için bilhassa yardıma muhtaçlık duyulan bir devirdir. Bu devirde ailenin baskıcı ve eleştirel olmaktan çok dinleyerek ve gözlemleyerek yanında olduğunu çocuğuna hissetirmesi gereklidir. Hislerimizin paylaşımı ve ben lisanı kullanmamız çocuğunuzun stresini dışa yansıtılabilmesi için önem taşımaktadır. Ayrıyeten hareketlerde artma , güç hali yeni arkadaşlar bu devirde olağan olduğu üzere telaş ve kaygılara,arkadaş ahengine,okula ahengine,kişisel sorumluluklarına , çok hareketliliğe dikkat etmek gerektiği bir devirde olduğu bilinmelidir.
9-12 yaş ergenlik öncesi devirde bedeninin değişmeye başladığı bir dönemdir .Bu devir ayrıyeten kendini farkındalığını kazanmaya başladığı özgüvene muhtaçlığı olduğu bir periyot olmakla birlikte ailesinin ergenlik eğitimine muhtaçlık duymaktadır. Karakter kavramları öne çıkıp arkadaş sayıları azalmaya hemcinslerine yönelmeye başlarlar. Bu periyotta cinsel kimlik gelişimi açısından takip edilmesi ve gerekirse uzman desteği gerekebilmektedir.
