Çocukların vefatı ve soyut kavramları anlamaları yaş, cinsiyet, zihinsel ve duygusal gelişim, çevresel faktörler üzere değişkenlere bağlıdır.
Her aile bir gün çocuğun vefat gerçeği ile karşı karşıya gelebileceğini düşünerek, çocuklara mevt ile ilgili bilgi ve eğitimler vermelidir.
Varoluşun tabiatı, ömür, hayat içinde insan varlığı, varlığın sonlanması, çocuğun yaşına ve gelişimine uygun olarak anlatılmalı, ailelerin inanç sistemine nazaran bilgilendirilmelidir.
Çocuklarda mevt anlayışı etaplı olarak gelişir ve her yaşta başka bir algı oluşur. Ebeveynlerin vefata vermiş olduğu reaksiyonlarda, olaya bakış açısını daha da ağırlaştırabilir. Bu yüzden acının en ağır olduğu vakitlerde ebeveynlerin aile büyüklerinin vefatına verdikleri yas reaksiyonlarına dikkat etmeli, kendi hislerini ve davranışlarını, kederlerini paylaşırken çocuklara sakin bir ortam oluşturmaya dikkat etmelidir.
Olumsuz kelam ve cümlelerden kaçınmalı Bir uzmandan takviye almalıdır.
Cenaze yakınları çığlık atma, bayılma, üzere abartılı reaksiyon gösteriyor, aile yakınları sakinleştiremiyor ve çocuk bu olaylara şahit oluyorsa çocuğun sorularına” o artık melek oldu bizi izliyor, o uyuyor, hastalık onu öldürdü, Allah yanına aldı onu toprağa bıraktık “gibi cümleler kurmamalıdır. unutmamalı ki bu durumda çocuğun yaşadığı travma ilerleyen devirlerde çocukta uyku bozuklukları, ağlama nöbetleri, dehşet, tasa, inançta hissetmeme, var olmayan şeylerden korkma, konuşma vb davranışlara yol açabilir.
İster yetişkin olsun ister çocuk olsun, bu türlü acı ve sıkıntı verici bir durum için uzmandan yardım alınmalı, his ve kanıları dinlenmeli yas üzerine çalışmalar yapılmalıdır.
Ölüm kaçınılması gereken bir bahis değil bilakis hayatın gerçeğidir. Çocukların yaşadığı ıstırap hissini yaşamasına fırsat vermeli, hislerini bastırması, yok sayması, bu acının yalnızca üstünü örtmesine ve acıyı içinde uyutmasına neden olur.
