İnsan doğal eğilimidir anlamlandırma sıkıntısı. Varoluşumuzun delili üzere. Çoğumuzun “İnsanın mana Arayışı” kitabından tanıdığı Frankl amcanın da dediği üzere insanı güdüleyen şey: “anlam istemi” .
Bu istem ortadan kalktığında ne olur ki? Boşunalık? Simyacı kitabı sayfa 21: “kendilerini yeryüzünde başıboş dolaşmaktan vazgeçirtecek kişi..” Bu mana karşımızda boş bir pazar yeri üzere duran dünyayı başı boş dolaşmaktan vaz geçirtiyor, bir düşü gerçekleştirme mümkünlüğü veriyor.
Yahu bu soruya gerçekte karşılık verebilir miyiz hakikaten?
Bu yazıda ömrün manasını bulmak için bir reçete bekliyorsanız hayal kırıklığına uğrarsınız baştan söylemek isterim.
Yaşamın manası üzere bu kocaman konsepte Dilozof soru sormanın kıymetinden bahsedir.Yani diyor ki;
ANLAMIN MANASI NEDİR arkadaş?
Anlam bağdır: özneyle öznenin kendisine husus edindiği obje ortasındaki alaka. Şey hakkındaki fikirden doğar. O vakit mana mutlak değildir.
Zeytin kısmı düşünelim, barış manası da içerir. Bu alaka tarihi, öznel, toplumsal ögelerle bezeli.
Marcel Duchamp’ın Fauntain isimli yapıtının üzerine yalnızca imzasını attığı bir pisuvar olduğunu biliyor musunuz? Günlük hayatta kullandığımız bir aracın manası sanat üzere bir araçla aykırı yüz edilerek farklı bir manaya taşındı.
YAŞAM SİZ ONA NE MANA VERİYORSANIZ O’dur.
ANLAM bulunan bir şey değil, OLUŞTURULAN/YARATILAN bir şeydir. Bizim bir şeyi anlamlandırma biçimimiz aslında o şeyi değil bizi gösterir. Ömrün anlamsızlığı ya da anlamlılığı kendisinde ne olduğundan çok sizin ÖMÜRLE NE FORMDA BAĞ KURDUĞUNUZA bağlıdır.
YAŞAM ONUNLA NE HALDE ALAKA KURUYORSAN O’DUR.
Yaşamın tek bir manası olmayabilir. Lakin seçersen hayat, manalı olabilir.
Sevgiyle Kalın