Ne kadar çok şey öğrenirseniz ve öğrendiğinizin gerçek olduğunu düşünürseniz işte tam da o noktada en büyük yanılgıya düşersiniz. Bir gün tüm doğrularınızın kimileri sahiden “doğru” olsa da karşı taraftaki bireyde derin izler, güvensizlik, anlaşılmamak üzere dolaylı bir iz de bıraktığınızı fark edip üzülebilirsiniz. Artık bu bağlamda ilgilerde kullandığımız “Empati” ve “Sempati” nedir ona bakalım.
Empati, kişinin duygusal seviyede, kendisini ötekinin yerine koyması söylenenleri hakikat olarak manaya hüneridir ve kişinin içinde bulunduğu coşku, dilek, his, istek durumunu sezinleyerek ona karşı anlayışlı bir durum takınmaktır. Sempati ise; karşımızdaki kişi ile o duyguyu, hissi, derinlemesine hissetme güya kendisi yaşıyormuş üzere yaşamasıdır ve karşıdaki kişi ile duygudaşlık oluşturmasıdır ve bu karşıdaki bireye şifa üzere gelebilir. Kendisini anlayan bir anne-baba, çocuk, eş, arkadaş vardır. Yüreğine su serpilir. Pekala empatinin, sempatiden farkı nedir?
Empatide, karşınızdaki kişiyi anlamak ismine yaşadığı olayı, durumu onaylamak gereksinim duymadan anlarız, sadece dinlemek kâfi gelebilir. Sempatide ise; yaşanılan durum, olay ne olursa olsun, anlatan kişi haklı, onaylı ve gerçek algılanır ve durumu, neler hissettiği üzerine yorum yapılır. Kişiyi; anlamak her vakit onaylanmak manasına gelmez, yalnızca dinlemek de yeterli gelebilir.
Psikoterapide “empatik” yaklaşımın, danışanlarda çok yararlı sonuçları olur. Özel ilişiklerde ise, bazen sempati ile dinlemek çok daha yararlı olabilir. Danışmanlık sürecinde kişiyi sempati ile dinleyemezsiniz. Zira o vakit terapi sürecine katkı sağlayamazsınız. Bazen hakikat bildiğiniz ebeveyn yaklaşımları eşlerin birbirine yaklaşımları karşı taraftaki kişinin canını acıtıyordur ancak siz hiç bunun farkında değilsinizdir. Bazen eşinizi, çocuğunuzu, arkadaşınızı sempati ile dinlemenize karşı tarafın çok fakat pek çok muhtaçlığı vardır. Bir kez de onun anlaşılmasını, hislerine duygudaşlık yapılmasını isteyebilirler.
Tabi bu her vakit uygun olmayabilir. İnsanın o denli bir anı gelir ki; -acını anlıyorum deyip onunla ağlamak da hoştur. Tam da o his durumundayken hayat dersi vermenin hiçbir manası yoktur. Zira hakikat bildiğiniz, doğrularla devam ediyorsunuzdur bir defacık olsun bütün doğrularınızı bir tarafa bırakıp yalnızca karşınızdaki kişinin kelamlarına, vurgularına, hislerine, onun dünyasına, gözlerinin içine bakın.
Orada anlaşılmayı bekleyen küçük bir yürek olduğunu göreceksiniz. Sanki tam olarak ne demek istiyor? Onu yargılayarak ona bir şeyler öğreterek değil, ben buyum, benim etrafım, benim şartlarım bu diyerek de değil, yalnızca onu dinleyin, bırakın anlatsın, tahminen de kelamlarında ikinizde de değişmesi gereken ip uçları vardır, düzgünleşme de tam orada başlar, Anlamakta ve canı yürekten dinlemekte. Sen değişirsen DÜNYAN, DÜNYA değişir.
