Hayatımızın tahminen de en kıymetli kararıdır evleneceğimiz kişiyi seçmek. Farklılıklar her nevi beşeri ilgide kıymetlidir lakin evlilikte tahminen de hayati rol oynar. Makul farklılıklar zenginliğe dönüşebilecekken birtakım farklılıklar bitmeyen çatışmalara sebep olur. Evlilik öncesinde görülmeyen ya da görmezden gelinen, evlenince değişir denen farklılıklar evlilik gerçekleştikten çok kısa bir müddet sonra huzur kaçırmaya başlar.
Aynı anne babadan doğan, tıpkı konuta büyüyen kardeşler bile birbirinden öbür alemler iken eş adayında birebirlik arayışını nasıl makul görebiliriz ki? Evlilikte birebirlik değil denklik ararız, aramalıyız. Denklik demek birebirlik, eşitlik demek değildir. Denklik, kabul edilemez farklılıklar ile birebirlik ortasında bir orta yoldur diyebiliriz.
Farklılıkları evlenmeden evvel tespit edip, alakayı ona nazaran şekillendirmek mümkün mü?
Farklılıkları fark edebilmek için ön şart kendinin farkında olmaktır. Kendinin farkında olmak demek; kendi gereksinimlerini, önceliklerini, vazgeçilmezlerini, kendi potansiyelini ve sonlarını bilmek, bununla birlikte kendi aile hikayesine -dolayısıyla aile yapısına-, ailesinin ve yakın etrafının dünya görüşüne, inanç ve kıymetlerine vakıf olmak demektir.
Evliliğin ekseriyetle gençlikte yapıldığını göz önünde bulundurursak çok ögesi görmeye yardımcı olması için aile büyüklerinin niyetlerini de değerlendirmeye almak, ilmine ve gönlüne güvendiğimiz şahıslarla istişare etmek işimizi kolaylaştırabilir.
Farklı kültürlerde, farklı biçimlerde yetişen insanlardan tıpkı davranışlar beklenir mi?
Davranış, dış dünyaya karşı gösterdiğimiz her türlü bilişsel, duyuşsal ve bedensel reaksiyonun genel ismidir ve tüm bu yansılar birbiri ile etkileşim halindedir. Hasebiyle birebir üslupta yetişmiş olsak dahi misal durumlar karşısında farklı his ve davranışlar ortaya koyarız. Hepimizin vakti, yeri, olayları içselleştirme biçimimiz de dışa vuruş formumuz de öbür oburdur. Hatta birebir insan, tıpkı duruma farklı vakit ve ortamlarda farklı yansılar verebilir.
Eş adayını değerlendirirken soruları evvel kendimize sormalıyız, hakikat sorular işe fayda ipuçlarına götürecektir. Mizacımı, kişiliğimi, sevgi dilimi biliyor muyum, hislerimi tanıyor muyum? Duygusal, fizikî, toplumsal gereksinimlerim neler, eşimden ve içine gireceğim yeni aileden neler bekliyorum, bu beklentilerin karşılanmamasına hangi ölçüde dayanabilirim? Pekala, ben eşimin ve ailesinin hangi beklentilerine yanıt verebilirim? Karşılık veremeyeceğim beklentiler vakit içerisinde uyumlanabileceğim cinsten mi yoksa o beklentilerin yok olmasını mı umuyorum?
Eşlerin otak bir frekans yakalaması için ne yapmaları gerekir?
Otak bir frekans yakalamak, farklılıkları zenginliğe dönüştürebilmek, ahengi sağlamak, şu kısacık hayatı çekişmelerle tüketmemek alakamıza verdiğimiz emeğe, gösterdiğimiz ihtimama bağlı. Hiç kimse memnunluğu nikah defteriyle birlikte bir paket olarak almıyor. Keyifli çiftlerin evliliği yürütemeyenlerden farkı zorluklarla karşılaşmamaları değil, o zorlukları aşmayı, aşamadıkları durumlarda yeni yollar denemeyi bilmeleridir.
Mutlu evliliğin şu kadar sırrı vardır demeyeceğim, her evliliğin kendine özel memnunluk sırları olabilir. Bununla birlikte genel geçer kuralları unutmamak gerekir. Nedir o kurallar? Geçinmeye gönlü olmak, her kaidede üslubumuzu güzel tutmaya uğraş etmek, merhameti elden bırakmamak, saygıyı olabildiğince koruma etmek, eşimizin güçlü ve sevilesi taraflarını görmek, eşimize kıymet vermek ve bunu davranışlarımızla göstermek, kriz periyotlarında tahlil odaklı olabilmek, tartışma ve çatışmaların doğal olduğunu kabullenmek, talepkâr modda takılı kalmayıp eşimizin gereksinimlerine hassas olmak…
Mutlu evlilik baht değildir, memnunluk emek ve sabır ile inşa edilir. Memnunluk da daima değil, sabit değildir; inişli çıkışlı bir haldir, inişte ümidi, çıkışta denetimi kaybetmemek gerekir. Evliliğini inişiyle çıkışıyla kabul edebilenlerin hissesine yeterli günde de berbat günde de huzur düşer.
