Kilosu olan herkes hayatında bir periyot ülkü kilodaydı. Sonra çoğunlukla farketmeden kilo almaya başladı. Bir gün ülkü kiloda olmadığını farketti. Kilolu bir küme insan ise hala farkında değil.
Kiloyu çoğunlukla takip etmiyoruz. Aralıklarla tartılmayı alışkanlık haline getirmiyoruz. Bir yerde tartı gördüğümüzde üzerine çıkıyoruz. Tartıdaki bedele şaşırıyoruz. Ben ne vakit bu kiloyu aldım diye düşünüyoruz.
Her hastalıkta olduğu üzere öncelikle hastanın kendi durumunun farkında olması ve bundan kurtulmak istemesi gerekmektedir. Çünkü hastalığının ciddiyetinin ve neler kaybedeceğinin farkında olan hastalar, güzelleşmek konusunda çok da süratli ilerler ve tabibin tekliflerini eksiksiz olarak uygularlar.
Çoğu kişi aşağıdaki hallerde kilo aldığının farkına varıyor;
Etrafındaki bireyler kilo aldığını söylüyor,
Kıyafetlerinin içine sığamamaya, fermuarları çektiğinde nefes alamamaya başlıyor,
Bol bol giyilen rahat t-shirtler göbek kısmından gerilmeye başlıyor
Çorabı giymekte, ayakkabıyı bağlamakta zorlanmaya başlıyor,
Eline vücudundaki can simidi geliyor,
Pantalonu tutmaya yarayan kemer artık yalnızca bir aksesuar olmaya başlıyor
Mağazada kıyafet denerken aynada kendi imgesinden hoşnut olmamaya Arttan imaj vermemek için gayret göstermeye başlıyor,
Giydiği vücut numarasını denemesine karşın küçük geliyor
Merdivenleri eski suratında çıkamamaya, yokuş üst yürüdüğünde nefes nefese kalmaya başlıyor
Bel ağrısı, üzerinde yorgunluk ve tartı olduğunu hissetmeye,
Spor yaparken zorlanmaya başlıyor,
Bütün hayatı boyunca yemek yedirmeye çalışan anne, siz daha çok yemek istediğinde “çok kilo almışsın oğlum (kızım), bugün daha fazla yeme artık” demeye başlıyor
Aşağıya gerçek baktığında ayaklarını görememeye başlıyor,
Olağanda bitiremediği porsiyonun artık doyurmadığını fark etmeye,
Bayanlar için, “çok güzelsin”li iltifatların yerini “çok tatlısın”lı iltifatlar almaya başlıyor.
Bu olayları yaşayan kişi kilolarının fazlalığının farkına varıyor.
Hepimiz aslında ülkü kilomuzda olmak istiyoruz. Farkındalığı olan herkes 3 kilo fazlalıktan tutun da 50 kilo fazlalığa dek ülkü kiloya ulaşma isteğindedir. Ancak birçok kişi bunu gerçekleştirememektedir. Kilolarına mahkum olmaktadır. Kiloları ile mutsuz bir beraberlik yaşamaktadır.Bazı şahıslar ise fazla kilolarının farkında bile değildirler. Hayatlarında birtakım problemler ile o kadar meşguldürler ki fizikî vücutlarında farkındalıkları yoktur. Etrafları tarafından kilo vermeye zorlanırlar. Farkındalık sağlanamazsa bu bireylerin kilo vermeleri çok zordur.
Kilo bizim fizikî bir özelliğimiz aslında. Lakin kilolu olmanın yalnızca fizikî bir yükü yok. Duygusal, toplumsal, ruhsal bir yükü de var. Kiloyu yalnızca vücudumuzla değil, ruhumuz, zihnimiz ve hislerimizle da taşıyoruz.
Biz ülkü kilodan ne kadar uzaklaşmışsak o kadar ağır yükle dolaşıyoruz. 1 kilo, 5 kilo, 10 kilo, 20 kilo, 50 kilo… Siz taşıdığınız fazla yükü düşünün. Biz bu yükü nasıl taşıyoruz. Bu yükü yavaş yavaş ediniyoruz. Yük yavaş yavaş yüklendikçe kaldırabiliyoruz. Farkında olmadan da taşıyoruz. Hem de her yere. Bu yükleri yıllarca taşıyoruz. Her sene daha çok yüklenerek. Bunları taşımak bize güç gelse de bize aitmiş üzere sahipleniyoruz. Bizim bir modülümüz üzere benimsiyoruz.