Aile ve Münasebet Terapisti olarak çalıştığım yüzlerce çift oldu. Alakaların olumsuz gidişatı ile ilgili görünen birçok neden var. Asıl görünmeyen nedenler daha fazla risk barındırıyor. Temelde görünen sorun üzerinde çalışılıp, süreksiz bir rahatlık sağlandığında gelecekte daha şiddetli bir biçimde “Geçinememe” durumu ortaya çıkıyor. Evliliklerde vakit ilerledikçe üstü örtülen bahis artıyor. Kanıksama sonucu asıl sorun uygunca derinde kalabiliyor. Bastırılan, geçiştirilen problemler eşlerde öfke, haksızlığa uğrama hissi, intikam alma isteği üzere hislerin gelişmesini sağlıyor.
İnsanın temelde her türlü bağında aradığı birkaç ana his var. Sıhhatinin önemsenmesi, gerekli olmak, pahalı olmak, takdir edilmek, gelişmek üzere. Bunları gereğince hissetmediğimiz münasebetlerden uzaklaşma eğilimindeyiz. Doğal olarak bunları hissettiremediğimiz bireylerde bizden uzaklaşır. Münasebetlerin olumsuz gidişata başlama nedeni yüksek ihtimalle bunlardan biri ya da birkaçının noksanlığıyla başlıyor. Hele ki; yetiştirilme usulümüzde bunlara aç isek durum daha yüksek frekansla karışmaya başlıyor.
“Anlamalıyız ki şayet memnun bir toplum olarak gelişmek istiyorsak, insanın tabiatını, Kadın-Erkek doğal farklılıklarını dikkatlice incelememiz ve ikisini nasıl uyumlu bir halde birleştirebileceğimizi anlamamız gerekir. Bu, görünürde tabiatımızda olan farklılıkları yok etmek değildir, tersine, birbirimizi tamamlamaktır, herkes olduğu üzeredir.”
(Dr. Laitman’ın konuşmasından alıntı, 11 Aralık 2007)
Evlilik kararı verirken her iki kişi de onların dünyanın en memnun çifti olduğunu düşünürler. Hayalindeki bayanı ya da adamı artık bulmuşlardır. Sevdiceğinin tıpkı kendisi üzere düşündüğünü kendisi üzere hissettiğini, hayata tıpkı pencereden baktıklarını söylerler. Halbuki evlilikte etkenler ve değişkenler yalnızca bir erkek ve bir bayan değildir. Hatta ikisinin tıpkı pencereden bakması hakikaten hayaldir. Zira doğal farklılıklar vardır. En değerlisi evlilik hayatı gerçektir! İçinde duygusal ve maddi problemlerin, hastalıkların, çocuklarla ilgili faktörlerin, yetiştirilme şekillerinin vs. etkilediği gerçek bir yaşantıdır.
“Kadınlar venüsten erkekler marstan”. Adeta Farklı dünyalardan gelmiş üzereyiz. Neden mi? Zira bayanlar günde yaklaşık 20.000 söz kullanırken erkekler yalnızca 7.000 sözle yetiniyor. Bayanlar sorununu birçok şahsa anlatırken, erkekler paylaşmadan içinde yaşamayı tercih ediyor. Bayanlar sorunun ne hissettirdiğine odaklıyken, erkekler tahlili düşünüyor. Bayanlar ayrıntıya sanata hassasiyetlere kıymet verirken, erkekler iktisada, toplumsal statüye ve güce odaklı. Erkekler zayıflık göstermemek için umursamaz görünüyor, bayanlar ağlamaktan ya da hislerini söz etmekten çekinmiyorlar. Erkekler için renklerin tonları yoktur, bayanlar için onlarca renk tonu tanımı mümkündür. Okurken de fark ettiğiniz üzere, bunlar eksiklik ya da fazlalık değil doğal olarak tamamlayıcı farklılıklardır.
Kıyamet nerede mi kopuyor? Erkek bayanın, bayan erkeğin kendisi üzere düşünmesi hissetmesi ve algılaması gerektiğini düşündüğünde…
Yukarıda gereksinim duyulan temel hisleri, üstüne bayan ve erkek tabiatının normallerini birleştirince mutluluğun anahtarının bu muhtaçlık ve farklılıkları gözetince kazanılacağı konusunda hemfikir olacağımızı umuyorum.
Ellerinde kılıç ve karşılıklı savaşan iki insan düşünün. Yalnızca birinin kılıcı bırakması barışı sağlar mı? Sanırım yaşlılıkta birbirine sevgi ve hürmetle bakan bir çift olmak için dikkatli davranmalıyız. “Kavganın kazananı yoktur.”
İlişkilerde ortak yanlara ve tamamlayıcı ögelere değil de farklılıklarımıza odaklanırsak sonuç iç açıcı olmayacaktır.
