Sizdeki iç sesin sahibi olan anne-babanızın da çocukluğunda yetersiz ve kusurlu hissettirildiği ihtimaline değinmek istiyorum. Tahminen ebeveynleriniz de çocukluğunuzda size yetersiz hissettirerek, sizi küçük düşürerek, kendisi hakkında daha güzel hissetmiştir. Kendi kusurluluk algılarıyla çaba etmek için sizin his dünyanızda hasar bırakmış olabilirler. Tahminen de ebeveyniniz size aşağılanmış ve yetersiz hissettirirken kendisini daha üstün ve başarılı hissetmiş olabilir.
Kusurluluk algınızla baş edebilmek için bir alanda üstün olma muhtaçlığı hissedersiniz. Daha başarılı ve güçlü hissederek kusurlu olduğunuza dair inancınızı bastırmak istersiniz. Gücü elinizde bulundurarak altta yatan yetersizlik hissini tolere etmek istersiniz. Var olan esirgeyici kalkan sayesinde kendinizi daha güçlü ve daha az incinmiş hissedersiniz. Fakat yansımanız çoğunlukla aldatıcıdır. Hassas yanınız hala sizinledir. Derinlerde kendinizi hala eksik ve kusurlu hissedersiniz. Sadece sizin bildiğiniz gerçek benliğiniz hala kırılgan ve yaralıdır. Dışarıdan güçlü görünürken içten içe kusurlu olduğu payla savaşırsınız. Bu savaşın kaybedeni ise gerçek kişiliğinizdir. Zira var olandan daha güçlü görünmek son derece yıpratıcıdır.
Kusurlulukla ilgili algılarınız çoğunlukla gerçek bir kusur üzerine yapılanmamıştır. Muhtemelen zayıf yanlarınız ebeveynleriniz tarafından daima olarak vurgulanmış ve bu durum sizde kusurlu olduğunuz inancını ortaya çıkarmıştır. Asıl olan kusurun varlığı değil; anne-babanızın ve ailenin öteki üyelerinin size olan yaklaşımı ve size nasıl hissettirdiğidir. Nitekim kusurlu hissettiğiniz bir yanınız olsa bile şayet ki ebeveynleriniz size kâfi ve bedelli hissettirdiyse kendinizi eksik hissetmez ve bu istikamette bir niyet inşa etmezsiniz.
Kendinize ilişkin kusurluluk algınızı değiştirmek için öncelikle çocukluğunuzdaki kusurluluk hissinizi anlamaya çalışın. Size bu türlü hissettiren neydi? Anne – babanızın size olan yaklaşımı mı? Daima olarak eksiklerinize odaklanmaları mı? Sizinle konuşurkenki küçümseyici bakışları mı? Utanma hissinizin altında yatan ebeveynlerinizin sizinle ilgili olumsuz algıları mı? Utanç ve yetersizlik hissinizin kökenini anlamaya çalışın.
Kim sizin kendinizi yetersiz hissetmenize yol açtı? Aile bağlantılarınızı gözden geçirin ve aile bireylerinin size nasıl hissettirdiğini anlamaya çalışın. Sizi en çok örseleyen babanızın eleştirel yaklaşımları mıydı? Yoksa annenizin aşağılayıcı bakışları mı? Ağabeyinizin yanında daima yanlış bir şey yapıyor hissine mi kapılırdınız? Ebeveynleriniz jest, mimik ve davranışlarınızda daima bir kusur mu arardı?
Bu soruların karşılıklarını hatırlamaya çalışın. Kusurluluk hissinizden kurtulmak için neler yaptığınızı gözden geçirin. Tenkitlere karşı çok savunmacı mısınız? Yetişkin hayatınızda kusurlu hissetmemek için en ufak tenkitler karşısında daima açıklamalar yapar mısınız? Kusurluluk ve yetersizlik hissinizi tolere etmek için kendinize güçlü bir statü mü oluşturmaya çalışıyorsunuz? Öteki insanların sizi güçlü bulması sizin için neden bu kadar kıymetli? Diğerlerini etkilemek size daha az yetersiz hissettirir mi? Eleştirildiğiniz toplumsal ortamlarda duygusal açıdan tehdit altında mı hissediyorsunuz?
İşte tüm bunlar, sizin kusurluluk hissinizi telafi etmeye çalıştığınızı gösteren davranış biçimlerine örnek oluşturabilir.
