“Eğer bir gün yolunuzu kaybederseniz bir çocuğun gözlerinin içine bakın; zira bir çocuğun bir yetişkine öğretebileceği her vakit üç şey vardır: Nedensiz yere mutlu olmak, her vakit meşgul olabilecek bir şey bulmak ve elde etmek istediği şey için var gücüyle dayatmaktır.” -Paulo Coelho
Çocuk dünyaya geldiği andan itibaren toplumun en küçük ünitesi olan aile içinde yaşamaya başlar. Böylelikle çocuğun birinci toplumsal etkileşimi anne-babası ile başlar ve daha sonra aile etrafındaki öteki yakın bireylerle devam eder. Çocuk fizikî, duygusal, zihinsel ve lisan tarafından geliştikçe etrafı de genişler. Aile içinde başlayan bu toplumsal etkileşim, arkadaş alakaları ve okuldaki yaşantılarla devam eder. Yetişkinlik periyodunda ise iş yaşantısı ile daha farklı bir boyut kazanır.
Çocuklar duygusal gelişiminde anne yakınlığı, zeka gelişiminde ise baba yakınlığının ehemmiyeti çok büyüktür. Sevgi ve inanç, çocuğun gelişmesinde oksijenden, besinden daha değerlidir. Memnun, sevgi dolu ve kabul edildiğini hissettiği aile ortamında büyüyen çocuklar gelişim periyotlarını de sağlıklı bir biçimde ilerleyecektir.
Çocukların küçük yaşlarda muhtaçlığı olan sadece sizsiniz. Birçok şeyin şuurunda ancak yalnızca memnun bir çocuk yetiştirmek için tekliflere gereksiniminiz varsa yazım sizler için. İşte memnun çocuk yetiştirmek için size klavuz niteliğinde teklifler..
• Bebeklik periyodundan itibaren anne-babalarından çok ilgi gören ve kabul edildiğini hisseden çocuklar daha olumlu bir benlik hürmetine sahip olurlar. Bu yüzden anne-baba ve okul hayatından sonra da öğretmenler, çocuğun olumlu bir davranışta bulunduğu ve bir işi başardığı vakit ona gülümseyerek, başını okşayarak ve beğenisini söz ederek çocuğun benlik gelişimini desteklemelidir.
• Memnunluk paylaştıkça artar. Keyifli bir çocuk istiyorsanız öncelikle anne-baba olarak sizlerin memnun olması gerekir. Çocuklar ailelerinin aynasıdır. Gerilimli ve dertli durumları yönetebilmek, iş hayatında yaşanan aksilikleri meskene gelince dışarıda bırakabilmek üzere gerilim yönetebilme maharetini geliştirmelidir. Çocuklar telaşlı olduğunuzu, onlarla istekli ve isteyerek oyun oynayıp oynamadığınızı anlarlar.
• Çocuğunuz büyüdüğünde annem ve babam benim çok güzel okullara gidebilmem için çok fazla çalıştılar o denli ki ben uyuduktan sonra meskene gelirlerdi ne kadar hoş günlerdi diye hatırlamazlar. Hatırlayacakları kısım sizin ne kadar ağır ve gerilimli olduğunuz olacaktır. Asıl hatırlamalarını istediğimiz hoş vakit ve anılar biriktirdiğiniz vakitler olacaktır. Elbette ki bir yetişkinin sorumluluğu daima oyun oynamaya imkan vermeyecektir. Burada değerli olan geçirilen vaktin
niteliği ve kalitesidir. Kendinizi o anda hissetmeniz ve keyif alarak vakit geçirmenizdir.
• Çocuğunuzla bol bol sohbet edin ve onları can kulağıyla dinleyin. Gün içinde neler yaptığınızı, sizi nelerin heyecanlandırdığını, nelerin sinirlendirdiğini, kimlerle neler yaptığınızı anlatın. Çocuğunuza anlattığınızda artık ona birey olarak kıymet verdiğinizi ve önemsediğinizi göstermiş olursunuz. Onunla konuşun, anlatın bir müddet sonra göreceksiniz ki o da size samimiyetle her şeyini anlatacaktır. Fakat çocuğunuz size bir şey anlatacaksa lütfen işinizi gücünüzü bırakın ve çocuğunuzun göz hizasına gelerek onu dinleyin. Sonuna kadar dinleyin. Yargılamadan, eleştirmeden samimiyetle dinleyin.
• Çocuğunuzu olduğu üzere kabullenin. Kendi beklentilerinizi ona dayatmamaya ihtimam gösterin Sizin isteklerinizi yapınca ödül yapmayınca ceza vermeyin. Gerekli gereksiz ödüllendirmeyin. Çocuğunuzun da birey olduğunun şuurunda olarak davranın.
• Çocuğunuzun yaşına uygun sorumluluk almasına müsaade verin. Mesken için de muhakkak misyonlar ve sorumlulukları vererek özgüven hissini pekiştirmelisinizdir.
•Sürekli dayanak vermek yerine çocuğunuza fırsat tanıyın. Neler yapabildiğini hem kendi görsün hem de siz görün. Örneğin kendi giyinebilir, ellerini yıkayabilir, yemeğini yiyebilir, ödevlerini yapabilir. Bu örnekler yaş ve gelişim seviyesine nazaran değişkenlik gösterdiğini unutmayarak çocuğunuza fırsat verin.
• Daima ikramlar almayın. Çocuğun doyumsuz olmasını istemiyorsanız şayet. Her vakit oyuncak alınamayacağını ve tahminen de para biriktirmesini destekleyerek ayın belirli devrinde oyuncak alabileceğini benimsetin. Sabır ve beklemeyi öğrenerek oyuncağının da değerini bilerek oynamayı öğrenecektir.
• Öteki çocuklarla kıyaslamayın. Her çocuk özel ve biriciktir. Çocuğunuzun kendi gelişimi ile ilgilenin.
• Çocuğunuza sevdiğinizi söylemekten çekinmeyin ve bunu davranışlarınızla gösterin. Sevildiğini hisseden çocuk şımarmaz.
• Kendine güvenen, kendini kıymetli hisseden ve öz farkındalığı olan çocuk, hayat ne getirirse getirsin, kesinlikle bir çıkış yolu bulur. Özgüvenli çocuklar, yanılgı yapmanın da doğal bir süreç olduğunu bildikleri için bunlardan ders alırlar. Böylelikle geriye değil her vakit ileriye bakarlar.
Mutlu çocuk yetiştirmek için bir ebeveyn olarak davranışlarımızı gözden geçirmekte fayda var. Kendine yetmeyi bilen, öz farkındalığı olan bir çocuk yetiştirmek sanıldığı kadar güç değil.
