Nasıl hastalandığımızı anlamadan evvel sıhhatin tarifine bir bakalım.
Homeopatik tıp profesörü George Vithoulkas’a nazaran sıhhat, ‘’Fiziksel, ruhsal ve duygusal acının olmadığı bir düzgünlük halidir. Ağrıdan özgür bir fizik vücut ve uygun hissetme hali; acıdan özgür, huzurlu, sakin bir duygusal hal; bencillikten özgür bir zihin ve gerçek ile bir olma durumu… Büsbütün sağlıklı bir birey, ilahi sevgi ve bilgeliği içselleştirmeyi gerçekleştirebilmiş olandır. Bir birey yaratabiliyorsa, özgürce yaratabiliyorsa sağlıklıdır. Sağlıklı bireyin doğal gayreti yaratmak olacaktır. Kişi kendisinin ve oburlarının faydalarını gözetiyor olacaktır. Davranışları, kendisi ve diğerleri için ne kadar yıkıcı ise o kadar sıhhatsizdir. Hasta bu tarife ne kadar yaklaşabilirse o kadar sağlıklı olacaktır. ‘’
Homeopat ve Psikiyatrist Vangelis A. Zafeririou’ya nazaran sağlıklı kişi kendisi, öteki bireyler ve etrafı ile uyumlu bağlar kurabilen kişidir.
Dr. Edward Bach’a nazaran hastalıkların nedeni, ruh ve zihin ortasındaki uyumsuzluktur. Hepimizin var olmasının ruhsal bir nedeni vardır. Hepimizin görevlendirildiği bir hayat emelimiz var. Bunu aslında içimizde hissediyoruz. Fakat etrafımızın baskısı ile diğer türlü seçimler yapıyoruz. İşte Bach’a nazaran tabiatımızda olanı değil, dayatılanı yaparsak hasta oluruz. İyileşmemizin sırrı da tabiatımıza yani yaratılışımıza uygun bir hayat seçmekten geçiyor.
Dünya Sıhhat Örgütünün tarifine nazaran sıhhat; zayıflığın ya da hastalığın olmadığı durumun ötesinde, fizikî, zihinsel ve toplumsal yeterlilik halidir. Zihinsel sıhhat ise her bireyin kendi potansiyelinin farkında olduğu, hayatın zorlukları ile baş edebildiği, verimli ve üretken çalışabildiği, bulunduğu topluma katkı sağlayabildiği bir güzellik hali olarak tanımlanır.
Peki hastalık nedir?
Osho; ‘’Hastalık doğal olandan ayrılmış olma halidir. Şayet kendimizi makûs hissediyorsak bu doğal olmayan bir şey yaparak buna sebep olduğumuz manasına gelir. Keyifli hissetmek ve sağlıklı olmak doğaldır. Tabiatımız böyledir’’ formunda açıklar.
Hastalık ve sıhhat kavramlarını sadece insan vücudunun içinde bulunduğu durumu gösteren kavramlar olarak kullanırız. Fakat vücut şuur olmadan hiçbir şeyi gerçekleştiremez. Vücudumuz yalnızca şuurumuzun kendisine gönderdiği kimi bilgilerin tezahür ettiği yerdir. Meyyit bir insan, vücut orda duruyorken resen hiçbir şey yapamaz. Canlı bir vücut, tüm yaşamsal fonksiyonlarını, şuur (ruh) ve ömür (can) denilen maddesel olmayan iki kavram ile yerine getirir. Şuurumuzda var olan bilgi vücudumuzda görünür hale gelir. Yani bir canlının vücudunda gerçekleşen her şey, bu olayın kaynağını oluşturan bilginin vücutta oluşmuş formudur. Bedenimizdeki işleyişten sorumlu olan hormonal ikazım, enzimatik sistem, yapım-yıkım basamaklarının her birinde aslında şuurdan kaynaklanan bilgi fonksiyona dönüşmektedir. Yani güç unsura dönüşür. Farklı bedensel fonksiyonlar bir ortada ahenk içinde yürüyorsa biz buna ‘’sağlık’’ diyoruz. Fonksiyonlardan birinde bir sorun oluştuğunda sistem ve ahenk bozulur. Bu durumu ‘’hastalık’’ olarak tanımlarız.
Hastalık vücuttaki ahengin, yani o vakte dek istikrarda olan bir sistemin bozulmasıdır. Bu ahenk kaybı evvel şuurumuzda bilgi boyutunda ortaya çıkar. Daha sonra vücutta kendini gösterir. Vücut şuurda olan bilginin gerçekleşme alanıdır. Bu nedenle sırf vücudun hasta olduğunu söylemek aldatıcı olur. Hastalık yalnızca şuurda başlar ve bunun belirtileri vücutta gözlemlenir. Vücudumuz şuur olmadan yaşayamayacağı üzere şuur olmadan hasta da olamaz. Birebir formda bu durum zihinsel hastalıklar için de geçerlidir. Zihin de tek başına hastalanmaz. Zihinsel hastalık kavramı, tekrar şuurumuzda oluşan lakin kendini zihinde söz eden hastalık belirtileridir.
Bedende bir hastalık belirtisi ortaya çıktığında dikkatimizi kendisine çeker. Her belirti dikkati, ilgiyi ve enerjiyi kendine çeken bir sinyaldir. Biz bu sinyali görmezden gelirsek o da daima kendini göstermeye çalışacaktır. Bunu daima tekrar ederek ya da eskisinden daha görünür hale gelerek yapacaktır. Sinyali yok etmeye çalışmakla şuurumuzun kendini tabir etmesine mahzur olmuş oluruz. Belirtileri engellemek yerine akmasını sağlamamız gerekir. Bunun için belirtilerin çok daha derinlerine bakarak neye işaret ettiklerini anlamayı öğrenmeliyiz.
Hastalık belirtilerine odaklanmak yerine hasta olma olgusunun kendisini sorgulamak çok daha doğrudur. Hasta olma olgusunun daha derinlerine, köklerine inmek gerekir. Hastalık belirtilerini ise köklere olan seyahatte bir sinyal ya da bilgi taşıyıcısı olarak görmek çok daha hakikat bir yaklaşım olacaktır. Bu biçimde hastalık belirtilerini bir an evvel ortadan kaldırmaya yönelik bir yaklaşımdan fazla gerçek hastalığı görüp anlamamıza yarayan sinyaller olarak değerlendirmeliyiz. Zira hastalık belirtilerinin tek bir emeli vardır: Bizi iyileştirmek!!! Belirtilerin neyi işaret ettiklerini anlamak çok değerlidir. Aksi takdirde gelişimimize, değişim ve dönüşümümüze hizmet eden ilahi kanunlara uymadığımızı bize anlatan son derece katı olabilen birer öğretmene dönüşürler. Düzgünleşme duymazdan geldiğimiz, yok saydığımız ya da bastırdığımız belirtiden değil, dönüştürdüğümüz hastalıktan şuurumuzun değişimi ile doğar. Düzgünleşme bir dönüşümü söz eder aslında. Kişinin yeterli yani tam ve bütünleşmiş bir hale dönüşmesidir. Düzgünleşme eksik olanın keşfedilmesi ile artan şuur sayesinde gerçekleşir. Öyleyse hastalık belirtilerini güzelleşmeye giden bir yol olarak düşünmemiz ve eksiklerimizi tamamlamamız için bize yol gösteren sinyaller olarak hayatlarımızda kıymetlendirmemiz gereklidir. ‘Şu anda ömrümde eksik olan nedir?’ ‘Neyi değiştirmem gerekir?’
İdeal sıhhat için hem beslenme ve ömür şekli değişiklikleri üzere fizikî mevzularda hem duygusal ve zihinsel boyutlarda, hem de ruhsal boyutta gerçek davranış içinde olmayı geliştirmemiz gerekir. Vücudumuzdan bize yansıyanın yalnızca o anda yaşadığımız bilinçlilik düzeyimiz olduğunu unutmamalıyız.
Sağlıklı günler geçirmemiz dileğiyle.
Sevgilerimle…
