Yaşanılan tüm hisler, gelişim ve değişim için çok değerli ve özeldir. Kızgınlık, öfke, utanma, sevmek, nefret, müsamaha, kıskançlık hisleri her insan da vardır. Lakin bunun bize ve etrafımıza vereceği tesirler değer arz etmektedir. Bu gün bu hislerden “öfke” üzerinde durmak istiyorum. İkili bağlantılarınızda, iş etrafınızda bu türlü durumları kesinlikle deneyimlemişsinizdir. Aslında denetimden çıkan öfkede bilhassa kişinin genetik yapısı, aile ve etrafın tesiri, birebir vakitte öfkeyi nasıl yöneteceğimiz ile ilgili bir farkındalık kazanmamış olabiliriz.
Neden öfkeleniriz? İstediğimiz şeylerin bizim isteğimiz doğrultusunda olmadığında, his ve niyetlerimiz bastırıldığında, haksızlığa uğradığımızda, sabırsızlık göstereceğimiz kimi durumlarda trafik, birini beklemek üzere, rencide edildiğimizi düşündüğümüzde kalp atışımız yükselir ve kişi kendini denetim etmezse öfke patlaması yaşayabilir. Aslında bu yalnızca o ana özel bir reaksiyon de değildir. Bu tahminen de o durum ve kişi ile ilgili olarak geçmişteki bir anıya dayanabilir yahut biraz daha gerideki geçmiş travmatik bir olay da insanlarda öfke patlamasına sebep olabilir.
Peki, biz neden sonlanınca bir tık öfkemizi frenleriz. Zira yasalar, normlar, kurallar ve sağduyu bizim kendimizi frenlememize neden olur. Bu kuralı aştığımızda hem kendimiz hem de etrafımızdaki bireyler bu duruma maruz kalan beşerler güç duruma düşer.
Öfkelenmeyi planlayamayız. Herkes öfkelenebilir. Bu his kozmiktir. Öfkelenme öğrenilen bir davranıştır. Öğrenildiği için bu his bize her ortamda ziyan vermeye başlamışsa bu davranışı sağlıklı davranışlarla değiştirebiliriz. Öfke duygusu da değerlidir. Zira ortada kişinin kendisi açısından bir sorun vardır. Bu sorunu anlayarak, dinleyerek, müzakere yapılarak çözülebilirse bu duyguyu dönüştürmüş oluruz. Öfke hissini çok âlâ biliyoruz. Pekala öfkeyi nasıl denetim eder, nasıl yönetiriz; Bir olay cereyan ediyor. Bu durum bizi çok sinirlendirdi. Derin derin diyaframdan nefes alarak tahminen birkaç dakikalığına ortamdan uzaklaşarak rahatlama tekniklerini kullanabiliriz.
Kendimize telkin sözcüklerini kullanabilir. Rahatlatıcı kelamlar söyleyebiliriz. Olayı içinde değil de bir modül olayın dışından durumu deneyimleyebiliriz. Tahminen de yarın bu olaya gülüyor olacaksınız. Her şeyin bir anda mahvolduğunu düşünmek yerine bir kesim bu durumun dünyanın sonu olmadığı farkındalığını oluşturmak. Özdenetim çok değerli tabi ama şunu da söylemek de yarar var. Agresif davranış ne kadar ziyan vericiyse pasif hücumda o kadar ziyan verir.
Çok öfkelendiğiniz halde bu durumu hiç olmamış üzere kabul etmek içten içe bireye ziyan veren bir reaksiyon biçimidir. İnsan hayatına istikrar denilen o mucize sistemi alırsa, öfkelense bile bunu ne biçimde yansıtacağını bilir. Sorunun bir kesimi değil, tahlilin bir modülü olun. Daha istikrarlı ilgiler ve bir etraf için daha öbür neler mümkün? Ve oldu bile.
