Çok temel bir varsayımla beşerler hoşlandığı şeylere yaklaşırken ona acı veren şeylerden uzaklaşırlar. Neden birtakım beşerler acı çekmeyi yada mutsuz olmayı hayatlarının bir kesimi haline getirebiliyorlar?.
Kendilerini daha uygun hissettirebilecek seçenekleri varken neden daima oldukları yerde şikayet etmeyi tercih ediyorlar?
Bazen ofisten çıkıp yürüyorum ve insanları sessizce gözlüyorum birçoklarının başında bir şeylerle ya da biriyle hengame ettiklerini hissedebiliyorum.Suratlarında mutsuz ve bazen hüznün de olduğu o bilindik söz güya yüzlerinin ortasına hiç gitmeyecekmiş üzere çöküp kalmış.Dudaklarının yanları aşağıya yanlışsız eğik,iki kaşın ortasında derinden düşünme çizgisi ruh halini ve tüm hayatının ipuçlarını veriyor.. Bir mikrofon uzatıp sorsanız neden memnun değilsiniz diye bir sürü olay ya da kıssa dinlersiniz. Mutsuzluk bazıları için bir tıp alışkanlığa ya da fark etmeden yaptıkları bir tercihe dönüşüyor. Bir an bile bu durum değişse ya panikliyorlar ya da eski kronik duruma çarçabuk dönüveriyorlar.
İnsanların daima mutsuz olmalarının muhtemel nedenleri ortasında çocukluktan bugüne taşınan inançsız münasebet biçimleri ve düşük özgüven kendini gösteriyor. Çok kuralcı ve beklentilerin yüksek olduğu ailelerden gelen çocuklar büyüdüklerinde memnunluğu para kazanma hüneri zannedebiliyorlar. Ailenin onayı paradan geçiyorsa onlara kendini kanıtlayamaya yetecek kadar para kazanmıyorlarsa tekrar mutsuzlar. Ailenin onayı statüden geçiyorsa statüyü yakalayamadığı için mutsuz oluyorlar. Daima daha çok uğraşıp duygusal tatmini bulamayan insan bu kısır döngünün içinde boğulup kalıyor.Bazı beşerler da mutsuz olmayı insanlara güvenmemeyi gerçekçi olmakla da tarifleyebiliyor. Gerçekçi olmayı negatifleri görmekle mümkün olduğunu zannedenler, olayların müspet istikametini görmeyerek kendilerini hayal kırıklıklarından müdafaaya çalışıyorlar.Dolayısıyla bu beşerler hayal kırıklığıyla baş edemediklerinden mutsuzluk bataklığında tabanlarını göremedikleri bulanık suyun içinde hayatlarını devam ettirmekteler.. Bu beşerler memnunlukla ya da keyifli olaylarla da ne yapacaklarını bilmiyorlar ne yazık ki bu noktada insanoğlu bilinmeyenden korkar tesiri devreye giriyor ve bu his korkutucu oluyor. Keyifli olmaktan korkar hali bu türlü geliyoruz
Mutsuzluk bazılarını motive de edebiliyor. O bilmemkimin arabasından alabilmek için olanca gücüyle çalışıyor. Memnunluk ya okulu bitirmekte ya düzgün bir iş bulunduğunda yada o çok istediği adamla yahut bayanla evlendiğinde yani daima gelecekte….Bazılarında bu gelecekte aranan ve gelmesi beklenen olay disipline edici ve motivasyon sağlayıcı üzere görülse de verdiği efor kazandığı tatminle doymayan şuur seviyesi daha sonra bundan da memnun olmuyor. Daima geleceğe yüklenen memnunluk hiç gelmiyor.
Bir kısmı da geçmişte kapanmayan defterler , bitmemiş işler ,suçluluk hisleri ve pişmanlıklar insanların kendilerini mutsuzlukla cezalandırma yoluna gitmelerine sebep olabiliyor.Hem kendilerini hem en yakındakileri bilerek yada bilmeyerek eşini , çocuklarını yada bir çocuğun anne babasını cezalandırdığını görmek mümkün. Haliyle verdiğimiz tüm örneklerde bir fonksiyonu karşılar durumda mutsuzluk. Bir gayeye hizmet eden mutsuzluk o emel farkında olunup işlenmedikten sonra yerini olumlu hislere bırakmayacaktır. Geçmişin travmatik anılarıyla başa çıkmak için mutsuzluktan diğer metotlar bulunmalıdır.
Mutlu olma marifeti geliştirilebilirdir. Kâfi ki geliştirmeye istekli olalım. Öteleyip ertelemeden akışta mutluluğun tadına varabilmek biraz yetenek geliştirmek üzere algılanabilir.
Zira en başta belirttiğimiz üzere insan kendini memnun eden her ne varsa ona yakın olmayı tercih edecektir . Bu bizim doğal yapımız gereğidir aksi farklı bir efor gerektirir.
Fonksiyonal baş etme sistemleri kullanmayı yaşınız kaç olursa olsun öğrenip geliştirebilirsiniz.
SEVGİYLE….
