Kıskançlık derinlemesine incelendiğinde kökenini erken çocukluk devrinden ergenliğe kadar uzanan kişinin kişisel dinamikleriyle yakından ilgili bir histir.çocukluğunda yaşadığı yetersizlik ve değersizlik hislerine gecikmeli bir reaksiyon olarak da kendini gösterebilir. Bu türlü bakıldığında kişinin kendilik bedeli ve ego gücüyle de epeyce ilişkili olduğu görülüyor.
Birey içinde yaşadığı sosyo kültürel etrafta kıskançlık ve aldatma olaylarına verilen verilen yansılar denetlenir. Birey içinde yaşadığı toplumun içinde öğrendiği kurallar mucibince kıskanmayı öğrenir. Yakın ebeveynlerini yada rol model aldığı bireyleri seçici içselleştirme yoluyla kıskançlık tavrını öğrendiği gözlemlenir.
Şu soruyu kendi bağlantımıza sormak hakikat olacaktır. ‘ihanet mi ilgiyi bu hale getirmiştir yoksa gitmeyen ilgi mi ihanete kapı açmıştır.’ Buradaki tutumumuz bu durumun neden ortaya çıktığını anlamaya çalışmak olmalıdır. Fakat bu formda ziyan gören alaka yine yapılandırma ile geliştirilebilir. Natürel ki tekrar yapılandırılmalı mıdır? Sorusu birinci akla gelen sorulardan . Bu kişisel tercihlere kalmış bir durumdur. Birçok bağlantı aldatma ve kıskançlık sorunsalıyla son bulsa da bu problemle karşılaşan ve yardım alan çiftler münasebetlerinin daha doyumlu hale geldiğini tabir etmektedirler. Bunun sebebi ise sıkıntıların saptanıp üzerinde çalışılması ve biliş sistemlerinin değiştirilip esneklik kazandırılmasıdır. Münasebetlerdeki beklentiler ve ilgiyi yıpratan faktörler incelenip nedenleri araştırılıp anlaşıldığında daha güzel kavranacaktır.
Toplumda seven insan kıskanır yargısı jenerasyondan nesile aktarılıyor. Kıskançlık yaşayan kişi yaşadığı ağır hissin açıklamasını seviyorum diye yapabiliyor. Yapılan araştırmalar sevginin kıskançlıkla kontağının epey düşük olduğu saptanmıştır. Bu türlü iki çok güçlü hissin bir ortada olmasının bir ortada olması epey zordur.
Ağır kıskançlık yaşayan insanlara baktığımızda bu durumu bağlantılarını gözetici ve sahip çıkıcı bir yolu olarak sahip çıkmaktadırlar. Alakayı müdafaanın yolu paylaşım , anlayış ve özveriden geçer. Ancak kıskanç bireyler bunu küserek ,takip ederek ve tehdit ederek ve güç kullanarak yapmaya çalışırlar.Tehdit ya da baskıyla karşıdaki kişinin sevgisi artmaz.sadakat tehditle değil sevgiyle kazanılan bir durumdur. Bu baskı arttıkça partnerin uzaklaşmasına yada durumu kurtarmak için bir palavradan başkasına sürüklenmesine sebep olur. Kıskanç bireyler birebir vakitte her ortamda rekabet edecek birini bulurlar. Kişi kendisini birilerinden üstün görür ya da birilerinden daha aşağıda hissetme eğiliminde olur. Buradaki sorun rekabet edeceği bireyde değil bireyin kendi dinamiği ve kendi güvensizliği ile ilgilidir.kişi bulunduğu ortamda ilan ettiği rakibi yense de içsel düzenek değişmediğinde tekrar birini bulup kendini yorucu bir savaşın içine sokacaktır.
Kıskançlık incelendiğinde bayanların duygusal erkeklerin ise cinsel aldatmaya yönelik daha fazla denetim ettikleri gözlenmiştir. Kıskançlığın nedenlerine değinecek olursak öncelikle bireylerin kendi özüne yönelik güvensizlik yetersizlik ve düşük benlik hürmetini etkilemekte ve kıskançlık hissinin temelini oluşturmaktadır. Öbür bir faktörde kişinin geçmiş bağlantılarında terk edilmeyi yaşamış olması ve durumun bireyde derin güvensizlik hislerini tetiklemiş olması yatıyor. Bu bireyler terk edilmekten çok korkarlar. Çoklukla tutarsız ani çıkışları , öfke patlamaları olan bakım verenlerle büyümüş olan bireylerde inançlı bağlanmayı kesintiye uğratan yaşantılara maruz kalma bu durumu arttıran faktörler ortasındadır.
Kıskançlığın tahlili için bu hissin farkında olmaları gerekmektedir. Unutmamak gerekir ki bağlarda sorun kıskançlıktan daha çok ona verilen yansılarda yatmaktadır. Kişinin öncelikle kanıları sonucunda doğan bu davranışlarının kıymetlendirilmesi gerektirmektedir. Kıskançlık sevginin sevginin değerlendirilmesinde bir ölçüt değildir. Bu yargının bir an evvel değiştirilmesi gerekmektedir.
Eğer sevdiğinizi ve sevildiğinizi göstermek istiyorsanız bunu kıskançlık yoluyla değil direkt olumlu tavırlarla göstermeniz daha sağlıklı ve doyurucu olacaktır.
