Son zamanlardagazetelerde ve televizyonlarda şahit olduğumuz bayanlara yönelik şiddet ünlü olsun yahut olmasın kamuoyunun gündeminde …
Kadınların şiddet gördüğü alakayı hala neden sürdürdükleri sorgulanan bir bahis. Toplumumuzda bu sorgulama bayanın yargılanması formunda son bulabiliyor. Hepimiz duyarız ‘O da hak etmiş ’cümlesini…..Nedir hak etmek? Haklarımız nedir pekala? Beden bütünlüğümüzü ataklara karşı korumak temel hayat hakkımız değil mi?
Kadına yönelik şiddet daima algıladığımız üzere fizikî şiddet biçiminde olmayabiliyor. Bayanların iş yerinde yaşabildikleri mobing ve ruhsal kısıtlamalar engellemeler de şiddet kavramının içinde bildiğimiz gibi…
Kadına yönelik şiddet kimilerine nazaran tahsil seviyesiyle ilişkili bulunsa da bunu çürütecek durumlara sık rastlanıyor. Bu öykünün okumuşlukla yeterli mesleklere sahip olmayla hiçbir münasebetinin bulunmadığı durumlarla da karşılaştığımız oluyor. Hatta şiddet uygulan kişi ne kadar âlâ eğitimliyse o kadar manipulatif olabiliyor. Size kendi ilginizin kamuoyunda görülen şiddet olaylarından farklı bir dinamiği olduğuna ve bunu tutkudan aşktan bütün bu hislerin yoğunluğundan kaynaklandığına ikna edebiliyor. Tabi ki şiddet olgusu bağın birinci başında dayanılmaz yoğunlukta olmuyor. Bir sürü mazeretle daha kabul edilebilir boyuttan şiddeti giderek dayanılamaz boyutlara ulaşıyor. Bu mazeretler patolojik kıskançlıktan fazla korumacılık üzere görülebilen çeşitli şiddette ve ölçüde olabiliyor. Bu sahiplenme ve kıskançlık birinci vakitler bayanların güzeline gidiyor bağ derinleştikçe durum değişip farklı bir boyut kazanıyor. Bununla ilgili örnek teşkil edebileceğini düşündüğüm bir kurbağa deneyi var. Bu deneyde makul bir dereceye kadar ısıtılmış sıcak suya kurbağa atıldığında derhal sıçrayıp kaçıyor. Ancak kurbağanın altına bir ısıtıcı koyup yavaş ısıtıldığında olay yavaş yavaş gerçekleştiğinden fark edilmiyor. Kurbağa sıcaklığın artmasıyla piştiğini anlayamaz . Bu olay da pişen kurbağa durumunda bulabiliyor beşerler kendilerini …Hep birlikte olalım her şeyi sadece ikimiz yapalım telaffuzları ile yavaş yavaş kendi ailesinden arkadaşlarından izole olan bayan, uzunca bir mühletten sonra bir de bakıyor ki toplumsal etrafından kimse kalmamış. Uğruna toplumsal etrafından izole olduğu bağının makus hissettirmesini evvelce kendine bile itiraf edemezken sessiz bir kabulleniş başlıyor. Tahminen bu kabulleniş ömür uzunluğu sürebiliyor lakin şiddetin boyutu bayanın çok paha verdiği birilerine( çocuklarına) sıçrarsa durum değişebiliyor.
Şiddet davranışa dönüşmeden evvel niyet sistemine ele geçirmiş durumda zati fark edilmeyen kısmı da buradan kaynaklanıyor. İlginin içine o denli bir sızıyor ki ; Ne siddet? Ne değil? Kim haklı kim haksız? Ayırt etmek imkansız bir hale geliyor. Bu da bağlantının kimi açıları değiştirilirse şiddetin biteceğini düşünmelerine sebep oluyor. Böylece kendilerini suçlayıp bu durumu durdurabileceklerine olan inançları artıyor. Sizden kaynaklanmayan bu olguyu nasıl siz önleyeceksiniz? Şiddet uygulayan kişi durumun bu türlü olmasını daima karşı tarafa yüklemeye çalışıyor. Aslında bu kendi sorumluluğunu reddetmektir. Bayan bunu kabul ederse şöyle düşünüyor. ‘hep benim kabahatim sinirlendirdim onu’ ben sinirlendirdiysem bir daha sinirlendirmemeyi başarabilirsem bir daha olmaz döngüsüne girip kendilerini içinden çıkılmaz bir hale sürükleyebiliyorlar. Aslında yapılan işin sorumluluğunu üstlenip üstlenmeme dikkat edilmesi gereken bir durum. Bir çok öyküde fizikî şiddet gerçekleştikten sonra kul köle olma durumu kelam konusu alakanın dinamiğimi belirleyen bu durum bireylerin şemalarına hitap edip tatmin edildikçe maruz kalma durumu kuvvetleniyor. Bu manipülatif davranış vakitle bir bağimlılığa yanlışsız evriliyor. Tüm bu anlatılanların yanı sıra bayanın ekonomik özgürlüğünün olmayışı da ilgiyi sonlandıramıyor olmasının sebebi olabilir. Pekala bayanlar neden bu türlü davranıyorlar? Zira bayanlar bu kadar emek verdikleri alakadan kolaylıkla vazgeçmek istemiyorlar onlar yalnızca şiddetin bitmesini istiyorlar …
Şiddetin her türlüsü insanlığımıza vurulan derin bir darbe, bunu fark etmemiz tüm geleceğimizi belirleyebilir…
SEVGİYLE