Geçmişi, anda tekrar etmemiz, bu iki söz kadar birbirine misal.
Bebeğin doğduğu birinci aylarda, etkileşimde bulunduğu bireylerin yüzü, vücudunun öteki modülleri ve etrafındaki objeler bir bütün olarak algılanamaz. Objeler ve objelerle tecrübelenen hisler, bebeğin beyninde modüller olarak kaydedilir.
Obje ile etkileşim beyefendisine kaydedilirken, etrafındaki öbür uyaranlar ile birlikte kaydedilir. O an etrafta var olan ısı, ışık, renk, koku, ses bunların hepsi bir tecrübe olarak eş vakitli içe alınır. Bu tecrübeler, güzel hisler hissettiriyorsa, etrafında var olan başka uyaranlar ile eş vakitli ‘’Libidinal kutup’’da, berbat hisler hissettiriyorsa etrafındaki tüm uyaranlar ile birlikte ‘’Agresif kutup’’da biriktirilir.
3 yaşına kadar olumlu ve olumsuz tecrübeler ‘’bölme’’ savunma sistemi ile birbirinden başka tutulur. Sağlıklı aile ortamında büyümüş çocuklarda, 3 yaşından sonra bölme kalkar, libidinal ve agresif kutup entegre olur.
Libidinal kutuptaki tecrübelerin daha fazla olması, sonrasında kişinin ego yapılanmasının da güçlü olmasına karşılık gelecektir. Agresif kutuptaki tecrübelerin fazla olması ise sonrasında zayıf egosu olan bir kişiliğe karşılık gelecektir.
Beyinde kayıtlı olan her tecrübenin bir kendilik kutbu, bir de obje kutbu vardır. Bu iki kutbu, his bağı birbirine bağlar.
Bir obje ile güzel hisler deneyimlendiyse; o obje tekrar görüldüğünde güzel hisler uyandırır. Yalnızca obje benzerliği değil, objeden bağımsız eş vakitli kodlanan öbür uyaranlar da tekrar görüldüğünde birebir güzel hisleri hissettirir.
Obje ile tecrübelenen o an, olumsuz hisler hissettiriyorsa, o esnada eş vakitli var olan tüm öbür uyaranlar odanın boyası, o an etrafta var olan koku, duvarın rengi, art fondaki müzik, etkileşimde bulundan kişinin fizikî özellikleri, saçı latifeli, göz rengi, boyutları, hepsi eş vakitli duygusu ile birlikte agresif ünit de toplanır.
Bunlar beyinde bir zip evrakı üzere kaydedilir.
Girdiğiniz ortamda var olan ısı, ışık, renk, koku, kişi, kişinin sesi, saçı, latifeli, bıyığı üzere rastgele bir uyaran geçmiş kayıtlarınızdakilere benziyorsa o kayıtlardaki his açığa çıkar. O an hissettiğiniz duygu, aslında geçmişteki yaşantınızın duygusudur. Yalnızca fiziki şartların benzerliği nedeni ile açığa çıkmıştır.
Yaşantınızda, nedenini bilmediğiniz bir formda birtakım renklere, birtakım seslere, birtakım kokulara, kimi tatlara, kimi şahıslara hakikat çekilirsiniz. Kimi ortamlarda uzun müddet kalmak istersiniz hissettiğiniz huzur nedeni ile. İsmini koyamadığımız bir yakınlık hissedersiniz birtakım şahıslara karşı. Bazen bu his ‘’AŞK ‘’ olarak tanımlanacak kadar ağır olur. ‘’Sadece göz göze geldik, çok büyük bir his oluştu içimde, o günden sonra unutamıyorum onu’’ bile diyebilirsiniz.
Halbuki ki, o kişi ile açığa çıkan, geçmişte kodlanmış kişin duygusudur. Bu his, çocukluk yaşında bakım vereniniz; anneniz, babanız, bakıcınız ya da hayatınızdaki kıymetli ötekinin size hissettirdiği kodlanmış histir. Artık farkında olmadığınız benzerlikle açığa çıkan bu duyguyu anlamlandırmaya çalışırsınız.
Kimilerinden da nedenini bilmediğiniz bir halde hoşlanmazsınız ve o ortamdan süratlice uzaklaşmak istersiniz. Kimi bireylerin yanında uzun mühlet kalamazsınız. Birtakım ortamlarda boğulduğunuzu sıkıştığınızı hissedersiniz. Bunu manalandırmakta zorlanırsınız. ‘’Bana yaptığı hiçbir kötülük yok lakin nedense bir türlü sevemedim onu’’ dersiniz.
Zira bu hisleriniz, çoğunlukla hatırlayamadığınız 0-6 yaş aralığındaki tecrübeleriniz ile ilintilidir. Beyin daha evvelki yaşantı ile bağlı olan bir uyaranı gördüğünde hatırlar. Bununla kodlanmış his o esnada ortaya çıkar ve kişi tarafından hissedilir. Lakin buna dair bir imaj ya da anı çoğunlukla hatırlanmaz, zira çok küçük yaşlara aittir. Bu nedenledir hissedilen duygu anlamlandırılamaz.
Kayıtlarınızda, yaşadığınız tecrübe sırasında hissedilen hisler ve o an etrafta var olan çevresel uyaranlar üzere, o an hissedilen vücut belirtileriniz de vardır. Çocukluğunuzda yaşadığınız tecrübe, sizi o sırada heyecanlandırdı ya da korkuttu ve kalp atışlarınızı hızlandırdı ise, o anı hatırlatan rastgele bir uyaranı yakaladığında beyniniz, eş vakitli kalp atışlarınızda artmaya başlar.
Tekrar birebir nedenle, birtakım ortamlara girdiğinizde vücudunuzda kimi değişiklikler hissedersiniz. Örneğin kalp atışlarınız hızlanır, soğuk terlemeleriniz başlar ya da bedeninizin rastgele bir yerinde uyuşma, bulantı hissi, ağrı, kaşıntı, tansiyonunuzda düşme ya da yükselme üzere vücut belirtileri ortaya çıkar. Bunu da anlamlandıramazsınız. Bu defa de artık ortaya çıkan, öncesinde yaşadığınız tecrübe sırasında vücudunuzda oluşan ve o anki uyaranlar ile birlikte kodlanmış olan vücut tepkileridir.
Ansızın kalbiniz süratli çarpmaya başlar lakin buna bir sebep bulamazsınız. Lakin beyniniz kesinlikle o sırada bir tanıdık bulmuştur kendine, geçmişi hatırlatan. Hatta birden fazla vakit bu belirtilerin ortaya çıktığı ortamın bile farkında değilsinizdir. Zira bir ortamda bunu hatırlatan koku iken öteki bir ortamda bunu hatırlatan renk benzerliğidir. Bu nedenle şikayetinizi tetikleyenin ne olduğu düşündüğünüzde ortak bir nokta bulmakta zorlanırsınız.
Birçok vakit bu şikayetleri bir hastalık belirtisi olarak algılarsınız. Birçok vakitte bu şikayetleriniz tetkik edilir ve altında yatan bir hastalık bulunamaz ve tekrar birden fazla vakit bu sürecin sonunda şikayetlerim psikolojikmiş demek zorunda kalırsınız.
Bu süreç çoğunlukla ya kalp atışlarınızı yavaşlatıcı ya da ruhsal olarak yatıştırıcı ilaçlarla son bulur. Sonrasında ‘’ilaçları kullanırken rahatım, ilaçları azaltmaya başladığımda şikayetlerim tekrar başlıyor’’ dersiniz . Sanki bağımlılık mı yaptı diye korkularınız başlar. Halbuki ki kullandığınız ilaçların yaptığı, birçok vakit bu geçmişten gelen kaynak hisleriniz ile şuurunuz ortasında bir yalıtım materyali olmaktır.
Yalıtım ortadan kalktığında, o nahoş hisler kodlandığı vücut belirtileri ile tekrar ortaya çıkar. Böylelikle bir kısır döngünün içinde yaşantınız devam eder.
Heyecan, panik kasvet hissi, her an berbat bir şey olacak telaşı ve birçok güzele gitmeyen hissin kökeninde ‘’geçmişi aramamızın” nedeni budur. Şikayet ettiğiniz hissin kaynağına, yani birinci çocukluk tecrübelerinize ulaşabildiğimiz de bu hislerin ortadan kalkması mümkündür.
Zihniniz, hazine sandığı ise yıllar evvelki bir seyahatte içini doldurduğunuz…
Artık, geminizi batırdığınız yerde sandıklarınızı aramalıyız…
İçine hapsettiklerinizi çıkarmalıyız… Bugünkü sorunlarınızı aydınlatmak için, yolunuzda bir ışık olarak kullanmalıyız…
Geçmişin yansımalarıyız … Yanılsamalarımızla yaşamaya çalışırken…
Aydınlıktır, sakin suların altında aranması ve bulunması gereken…
Sevgilerimle …
